Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021

Παρατηρούμε συχνά στη διαδικασία της γνώσης τη  συμπεριφορά του μεθυσμένου, κατά το γνωστό ανέκδοτο, έχασε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και τα ψάχνει μέσα στη νύχτα. Ένας αστυνομικός τον βλέπει να ψάχνει κάτω από ένα φανάρι και τον βοηθάει να ψάξουν μαζί. Μετά από λίγο ρωτά αν είναι σίγουρος ότι τα έχασε εκεί και ο μεθυσμένος απαντά όχι, τα έχασα στο  πάρκο. Τότε  έκπληκτος  απορεί γιατί ψάχνει κάτω από το φανάρι και ο μεθυσμένος απαντά "διότι εκεί υπάρχει φως".

Ιωσήφ Σηφάκης / Κατανοώντας και αλλάζοντας τον κόσμο 

...πόσες φορές "μεθυσμένοι" δεν ψάχνουμε

 τα χαμένα "κλειδιά" των επιθυμιών μας

κάτω από το "φανάρι" που φωτίζει αυτό που μας αρέσει,

μακριά από εκεί που τα έχουμε χάσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου