"Σα να μην υπήρξαμε ποτὲ 

κι όμως πονέσαμε απ᾿ τα βάθη.

 Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση 

γιά το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον. 

Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει 

χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα.

 Και λέγαμε πως δεν έχει καιρὸ η αγάπη 

να φανερωθεί ολόκληρη.

 Μια μουσικὴ 

άξια των συγκινήσεών μας 

δεν ακούσαμε. 

Βρεθήκαμε σ᾿ ένα διάλειμμα του κόσμου

 ο σώζων εαυτὸν σωθήτω.

 Θα σωθούμε απὸ μια γλυκύτητα 

στεφανωμένη με αγκάθια. 

Χαίρετε άνθη σιωπηλὰ

 με των καλύκων την περισυλλογὴ

 ο τρόμος εκλεπτύνεται στην καρδιά σας.

 Ενδότερα ο Κύριος λειτουργεί 

ενδότερα υπάρχουμε μαζί σας.

 Δεν έχει η απαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη 

και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονης.

 Ω θα γυρίσουμε στην ομορφιὰ 

μια μέρα... 

Με τη θυσία του γύρω φαινομένου

 θα ανακαταλάβει, η ψυχὴ τη μοναξιά της."

 Νίκος Καροῦζος / Διάλογος πρῶτος