Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021



"Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα 

και με τα πιο μικρά....

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. 

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

 Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. 

Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα 

στις κρυψώνες τους. 

Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. 

Πολύ....

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.

 Πολύ...

 Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς.

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.

 Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. 

Που μπορώ και κλαίω ακόμα. 

Και που τραγουδάω...μερικές φορές... 

Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν. 

Και ευωδιές που με γοητεύουν..." 

 Οδυσσέας Ελύτης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου