"Απευθύνομαι πάλι σε σας ζητώ να μ’ ακούσετε 

Για τελευταία φορά το ζητώ δε χωρεί αναβολή 

Τώρα που είναι ακόμη καιρός τώρα που η μέρα

Αρχίζει πάλι και ξαναμικραίνει τώρα που κι αυτό

 Το καλοκαίρι λιγοθυμάει μέσα στις χούφτες σας 

Κι η κάθε λέξη γίνεται βαριά κι ασήκωτη 

 Σας προσφωνώ και πάλι με τα ίδια όπως τότε ψευδώνυμα

 Τα ‘χετε ως κι αυτά λησμονήσει πάνε τόσα χρόνια 

Πού να θυμάστε τώρα τις βραδινές συγκεντρώσεις 

Τις ασκητικές σας μορφές κάτω από το σπασμένο φως 

Πιστεύατε με φανατισμό θέσει και πράξει επιδοκιμάζατε 

Υστερικά τον κάθε ομιλητή διεκδικούσατε την αποκατάσταση 

Της φωτιάς της δικής σας φωτιάς που ζητούσε μια διέξοδο 

Αναποδογυρίζοντας ουρανούς καταβροχθίζοντας κόκαλα 

 Δε θέλω να κουράσω τη μνήμη σας μικρό θα ‘ναι το όφελος 

Μεγάλος ο κόπος ποιος τόλμησε ποτέ να ταράξει 

Τον ύπνο της λάβας τώρα έχετε απομακρυνθεί απ’ το πεδίο βολής

 Επαναπαύεσθε μακάρια πάνω στα τρόπαια των αστικών μαχών 

Γυμνάζοντας αρνητικά τις αισθήσεις σας αποταμιεύοντας όνειρα 

Κάθε μέρα γίνεσθε και πιο εκλεκτικοί αλλάζετε

 Τις μάρκες των τσιγάρων αλλάζετε τα ρούχα σας αλλάζετε 

Συνήθειες διασκεδάσεις κλίμα σπίτια και γυναίκες αλλάζετε 

Τα δόντια σας και την καρδιά σας και τους λυγμούς 

Ακόμη της καρδιάς σας τους αλλάζετε που δεν μπορώ 

Να τους ξεχάσω γιατί με κυνηγούν κυκλοφορούν στο αίμα μου 

Σαν ψάρια σκοτεινά που χάσαν τα νερά τους 

 Σας υπενθυμίζω πως για να φτάσετε στην αποθέωση 

Θα πρέπει να ταπεινωθείτε πρώτα ν’ αρχίσετε από την τριβή 

Που σιγοκαίει στα δάχτυλα σεις από φυσικού σας

 Δεν ήσασταν αγέρωχοι όπως οι Άλλοι που ρουφήχτηκαν στη γη

 Προτιμήσατε τη συναλλαγή απλώνοντας το χέρι στον ήλιο 

Μείνατε στατικοί μέσα στο χρόνο αγάλματα του δισταγμού σας 

Συνωστισμένοι μπρος στις εξόδους κινδύνου στην καμπή του δρόμου 

Εκεί που χωρίσαμε οριστικά παρασυρμένοι από έξαλλα πλήθη 

 Μην απορείτε λοιπόν για τη σημερινή σας προκάλυψη 

Μη διαστέλλετε τα έκθαμβα μάτια σας μπροστά 

Στο άνοιγμα που μας χωρίζει το ξέρετε πως δεν μπορεί

 Να κλείσει με σχήματα νεκρών πια περιπτύξεων 

Σας κατηγορώ δίχως τύψη καμιά σεις οι ίδιοι 

Επισπεύσατε τη μελλούμενη αναπόφευκτη πτώση σας" 

 Κλείτος Κύρου / κραυγή δέκατη ένατη