ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΥ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΑΒΙΑ!

Οι δομικοί λίθοι από τους οποίους δομούνται τα στερεά δεν είναι τοποθετημένοι τυχαία στο χώρο. Ένας κρύσταλλος είναι η κανονική, επαναλαμβανόμενη διευθέτηση των δομικών λίθων σε τρεις διαστάσεις. Αποτελείται από όμοιες κυψελίδες που έχουν τον ίδιο προσανατολισμό και επαναλαμβάνονται στις τρεις διαστάσεις, ώστε να δημιουργούν ένα κανονικό τρισδιάστατο πλέγμα.

Η κανονικότητα, η περιοδικότητα, η συμμετρία είναι αρχιτεκτονικές διαδρομές που ακολουθεί η φύση κατά τη δόμηση ενός στερεού σώματος. Η φύση δημιουργεί όμορφα στερεά σώματα. Και οι όμορφοι κρύσταλλοι δεν έχουν το άγχος των όμορφων ανθρώπων που είναι σαν να γεννώνται πλούσιοι και συνεχώς να φτωχαίνουν...Μένουν πάντα πλούσιοι-όμορφοι! Δεν ισχύει στα στερεά η κινέζικη παροιμία για τα ανθρώπινα: «Δεν είναι όμορφο αυτό που είναι όμορφο. Όμορφο είναι αυτό που σου αρέσει». Είναι πάντα, αντικειμενικά, όμορφα. 

Φαίνεται, όμως, ότι σε κάποιο προπατορικό αμάρτημα έπεσαν οι δομικοί λίθοι κατά την ένωσή τους! Έτσι, απαγορεύτηκε στα στερεά να είναι τέλεια όμορφα. Τους επιβλήθηκε να έχουν πάντα ατέλειες! Να διακόπτεται δηλαδή η κανονικότητα η περιοδικότητα, η συμμετρία στην πλεγματική τάξη.

Είπε ο Κομφούκιος: "Καλύτερα ένα διαμάντι με ελάττωμα, παρά μια πέτρα με κανένα". Δεν ήξερε ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε διαμάντι χωρίς ελάττωμα.

Ένα παράδειγμα ατέλειας είναι το εξής: Ένας μητρικός δομικός λίθος εγκαταλείπει την πλεγματική του θέση που παραμένει κενή, δημιουργώντας έτσι ένα πλεγματικό κενό, μια ατέλεια. Το άσωτο άτομο ή θα πάει με διαδοχικά βήματα, σαν μεθυσμένο, ή στην επιφάνεια του κρυστάλλου ή θα σφηνωθεί σε κάποια μεσοπλεγματική θέση στο εσωτερικό του κρυστάλλου δημιουργεώντας νέα ατέλεια. Μπορούμε ακόμη να φυτέψουμε έναν ξένο προς τους μητρικούς δομικό λίθο, μία πρόσμιξη. Αυτές οι ατέλειες φαίνονται στην εικόνα. 

Έτσι, τα στερεά έχουν και αυτά κάτι να θαυμάζουν! Θαυμάζουν το τέλειο, το χωρίς ατέλειες στερεό, κάτι που απαγορεύεται από την άτεγκτη θερμοδυναμική να υπάρχει! Έχουν και αυτά να Θαυμάζουν ανύπαρκτα είδωλα!

"Ουδέν ανεπίληπτον, αλλ' έχει πάντα διαμαρτίας και αγνοίας" - Θαλής Ο Μιλήσιος. Ισχύει και για τα άβια. 

Το προπατορικό αμάρτημα των δομικών λίθων κατά την συνεύρεσή τους προκειμένου να σχηματίσουν ένα στερεό δεν ήταν σοβαρό οπως ήταν το δικό μας! Το πολύ να έστειλαν φιλάκια από μακριά! Οι νόμοι της φυσικής τους απαγορεύει να πλησιάσουν σε απόσταση επαφής. Ποτέ δύο άτομα δεν μπορούν να έλθουν σε επαφή.  Όταν οι αρνητικές στοιβάδες των ηλεκτρονίων πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής απωθούνται με άπειρη δύναμη. Οι δομικοί λίθοι, τα άτομα,  είναι ανέραστοι! Όταν δίνουμε τα χέρια νομίζουμε ότι ερχόμαστε σε επαφή. Νομίζουμε! Νομίζουμε ότι είμαστε σε επαφή με το έδαφος. Νομίζουμε! Είμαστε στον αέρα!

To προπατορικό τους αμάρτημα δεν ήταν σοβαρό όπως το δικό μας.  Έτσι, οι συνέπειες στη ζωή τους δεν ήταν σοβαρές. Κάθε άλλο! Αντιστοιχούν, δηλαδή,  λίγες ατέλειες σε πολλά εκατομμύρια κανονικών πλεγματικών θέσεων σε κανονικές θερμοκρασίες! Με την επισήμανση ότι όσο ζεσταίνονται τα στερεά, τόσο αριθμός των ατελειών μεγαλώνει. Ο φόρος των θερμόαιμων! 

Συμβαίνει, όμως, αυτό το παράδοξο. Αν και οι ατέλειες είναι συγκριτικά ελάχιστες, αμελητέες, είναι αυτές που καθορίζουν τη συμπεριφορά του στερεού. Αυτές, οι ατέλειες, καθορίζουν τις ιδιότητες του στερεού, για παράδειγμα, τις ηλεκτρικές του ιδιότητες, αν θα σπάει εύκολα ή δύσκολα, τις οπτικές του ιδιότητες,  τι χρώμα θα έχει ένας κρύσταλλος! 

Στις εφαρμογές, στην τεχνολογία, τα στερεά είναι χρήσιμα για τις ατέλειες τους, δεν μας είναι καθόλου χρήσιμη η ομορφιά τους. Τα αγαπάμε και τα ερευνάμε γιατί είναι χρήσιμα τα ελαττώματά τους! Αυτά προσπαθούμε να κατανοήσουμε για να τα εκμεταλευτούμε.

Οι ημιαγωγοί, η βάση της χρήσιμης τεχνολογίας, γίνονται  επαναστατικά υλικά γιατί φυτεύουμε στα άσπιλα ύλικά τους ξένες προσμίξεις, τα κάνουμε άσχημα. Και τα κάνουν οι ατέλειες  ιδιαίτερα. Το πυρίτιο, το μητρικό υλικό των ημιαγωγών δεν θα ήταν χρήσιμο υλικό αν δεν του φυτεύαμε ξένες προσμίξεις.

Σαίξπηρ: "Μερικά ελαττώματα έχουν τα εξωτερικά γνωρίσματα των πλεονεκτημάτων". Για τα υλικά σώματα το έγραψε!

Μας χαρακτηρίζουν τα ελαττώματά μας; Για φανταστείτε όλοι να είμαστε ολοκληρωτικά όλοι τέλειοι. Ο Ζοζέ Σαραμάγκου το υποστηρίζει: Είμαστε περισσότερο τα ελαττώματά μας, παρά τα προσόντα μας. 

ΠΑΡΝΩΝ:

Το ερωτικό σώμα δεν είναι ποτέ άψογο. Η γοητεία του βρίσκεται στις μικρές ατέλειες, αυτές που συνιστούν τη μοναδικότητά του. Η φύση ξέρει τι κάνει. Συχνά και οι ποιητές. 

Θανάσης Βαλτινός, Κρασί και νύμφες, Εστία.

ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ!

Όπως αναφέρθηκε η θερμοδυναμική απαγορεύει την ύπαρξη στερεού χωρίς κενά - ατέλειες. Οι ατέλειες - αμαρτίες είναι λιγοστές. Αν οι ατέλειες - αμαρτίες πολλαπλασιατούν, όπως συμβαίνει όταν το σώμα θερμαίνεται, το σώμα διαλύεται, επέρχεται η τήξη του, λιώνει! 

Η αύξηση των ατελειών σημαίνει και αύξηση της αταξίας στο σώμα. Η φύση απαγορεύει την τέλεια τάξη.

Όταν ακούς "τάξη 

ανθρώπινο κρέας μυρίζει. 

Οδυσσέας Ελύτης

Τα υλικά είναι χρήσιμα αν έχουν λελογισμένη αταξία. Σε μεγάλη αταξία διαλύονται. Η φύση λοιπόν έχει την ΣΟΦΙΑ να δομεί έτσι ώστε να ικανοποιείται τo αίτημα της λελογισμένης αταξίας! Και έτσι συμβαίνει παντού στη φύση. Αν η καρδιά μας δουλέψει σαν ρολόι, αν υπάρξει πλήρης τάξη στη διαδοχή των καρδιακών παλμών, φύγαμε για τον άλλον κόσμο. Αν η διαδοχή γίνεται χωρίς καμία συσχέτιση, με πλήρη αταξία, πάλι φύγαμε. Είμαστε υγιείς αν η λειτουργία της καρδιά διέπεται από λελογισμένη αταξίοα. 

H ΣΟΦΙΑ όμως της φύσης με την αναγκαία ύπαρξη των κενών αναδεικνύεται και από μια άλλη διευθέτιση. Βυθίζοντας σε ένα υλικό, για παράδειγμα στο πυρίτιο, διάφορα στοιχεία σε διαφορετικές αναλογίες δημιουργούμε στην πράξη νέα σώματα, με κάθε φορά νέες ιδιότητες, με νέες προσαρμοσμένες στις ανάγκες μας δυνατότητες. Γίνονται βέβαια πιο άσχημα. Αλλά:  "Μη κοιτάς που έχει στραβά πόδια, κοίτα ότι χορεύει ίσια!" 

"Όσο θές πολέμα, δεν έχει φτέρνες η τελειότητα" - Οδυσσέας Ελύτης.