Εκ των σπηλαίων του όρους εξήλθον οι δαίμονες

 Τετάρτη των τεφρών και των παθών

 ο θάνατος δεν έχει παρελθόν. 

Τετάρτη των ψυχών και των αγγέλων

 ο θάνατος δεν έχει ούτε μέλλον. 

Ως θάλασσα υαλίνη ομοία κρυστάλλω. 

Του σύμπαντος ηχεί το εκκρεμές 

Ξυπνήστε ν’ αποδώσουμε τιμές.

 Φανήκαν οι ουράνιοι στρατηλάτες 

Σα σκοτεινού Ρουβίκωνα Γαλάτες. 

Πίστις, ελπίς, αγάπη. Τα τρία ταύτα.

 Μείζων δε τούτων η αγάπη

 Της γης αναθαρρήσαν οι πληγές. 

Πότε θ’ ανάψει ο ήλιος πυρκαγιές

 Να κάψουν το παλάτι του Ηρώδη

 Και τ’ άνθος του κακού να γίνει ρόδι;

 Πάντα ποιείτε ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι 

Μέσον γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης. 

Νίκος Γκάτσος / Μέρες Επιταφίου