EINSTEIN:

ΜΗ ΠΑΡΕΤΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

ΑΠΟ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ,

 ΘΑ ΓΕΡΝΑΤΕ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ!

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ,

ΓΕΡΝΑΕΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ 

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ!

Tο 1916, ο Αϊνστάιν  ανακατασκεύασε τη θεωρία της βαρύτητας. Ο Αϊνστάιν παρουσίασε στον κόσμο μια νέα κατανόηση του κόσμου - τη θεωρία του για τη γενική σχετικότητα. Σε αυτή τη θεωρία, ο χώρος δεν είναι ένα κενό, αλλά μια αόρατη δομή που ονομάζεται χωρόχρονος. Είναι μια τετραδιάστατη δομή της οποίας το σχήμα καθορίζεται από την παρουσία μάζας (ενέργειας) και το σχήμα αυτό που αποκτά από την  καθορίζει πως θα κινηθεί η μάζα.

Γύρω από οποιαδήποτε μάζα (ή ενέργεια), ο χωροχρόνος καμπυλώνεται, το "ύφασμα του χωροχρόνου" καμπυλώνεται, κάνει μία γούβα (αρχική εικόνα). Η παρουσία πλανητών, αστεριών και γαλαξιών παραμορφώνει το "ύφασμα του χωροχρόνου", κάνει γούβες. Ένα ανάλογο: Ας φανταστούμε ότι κρατάμε ένα σεντόνι από τις τέσσερις άκρες του. Αν βάλουμε στο κέντρο του μια μεγάλης μάζας σιδερένια μπάλα, το ύφασμα, το σεντόνι θα καμπυλωθεί, θα σχηματιστεί μια γούβα. 

Όσο πιο μεγάλη είναι η μάζα-ενέργεια τόσο πιο μεγάλη είναι η καμπύλωση του χωροχρόνου, τόσο πιο μεγάλη και βαθειά είναι η γούβα που προκαλεί στο ύφασμα του χωροχρόνου.  

Όταν μια μικρότερη μάζα, m, βρεθεί στη γούβα που έχει κάνει η μεγάλη μάζα, M, αυτή κατρακυλάει προς τη μεγάλη μάζα (παρακάτω σχήμα). 

Από την εποχή του Νεύτωνα λέγαμε ότι η κίνηση αυτή είναι αποτέλεσμα της ελκτικής δύναμης που ασκεί η μεγάλη μάζα στη μικρή. Λέγαμε ότι τα σώματα πέφτουν προς τη Γη λόγω της ελκτικής δύναμης που ασκεί πάνω τους η Γη, λόγω της δύναμης της βαρύτητας. Σύμφωνα με τον Einstein, η μικρότερη μάζα δεν κατρακυλάει προς την μεγάλη γιατί «έλκεται» από αυτήν με κάποια δύναμη. Δεν υπάρχει δύναμη βάρους. Η μικρότερη μάζα ακολουθεί απλώς τη δομή του καμπυλωμένου χωροχρόνου κινούμενη - κατρακυλώντας προς στη μεγαλύτερη μάζα. Η Γη έχει καμπυλώσει το "ύφασμα του χωροχρόνου" και ότι βρεθεί μέσα σε αυτή τη γούβα κατρακυλάει προς αυτήν. 

Αν συμβεί η μικρή μάζα να βρεθεί στον καμπυλωμένο  χωρόχρονο έχοντας  κατάλληλη  ταχύτητα, τότε, αυτή δεν πέφτει προς τη μεγάλη μάζα αλλά γυρίζει γύρω γύρω από αυτήν. Έτσι, για παράδειγμα, ο τεράστιος Ήλιος καμπυλώνει τον χωροχρόνο γύρω του, μια παραμόρφωση που φτάνει μέχρι τις άκρες του ηλιακού συστήματος και πέρα. Οι πλανήτες που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο δεν έλκονται από τον Ήλιο. Ακολουθούν τον καμπύλο χωροχρόνο που δημιουργείται από τον Ήλιο.

Γιατί όμως χρησιμοποιούμε τον όρο χωρόχρονο;  Πως μπαίνει μέσα η έννοια του χρόνου; Η παρουσία μάζας και η αντίστοιχη καμπύλωση του χώρου συνοδεύεται με αλλαγή του ρυθμού ροής του χρόνου. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα, τόσο πιο μεγάλη είναι η καμπύλωση - γούβα στον χώρο που προκαλεί, αλλά, ταυτόχρονα τόσο πιο αργά κυλάει ο χρόνος. Όσο πιο μεγάλη είναι η βαρύτητα τόσο πιο αργά κυλάει ο χρόνος. 

Ο χρόνος τρέχει πιο αργά στον μεγάλης μάζας Ήλιο από ότι τρέχει στην μικρής μάζας Γη. Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ...Το χρονικό διάστημα από το τικ στο τακ στο ρολόι στον ήλιο έχει μεγαλύτερη διάρκεια από το αντίστοιχο τικ τακ  στο ρολόι της Γης.

ο χρόνος και ο χώρος... Αντιλαμβανόμαστε αυτές τις δύο έννοιες σαν διαφορετικές. Τη μία την μετράμε σε ώρες, την άλλη σε μέτρα. Είναι όμως αδιάσπαστες, αχώριστες. Υπάρχει Χωρόχρονος!

Πόσο διαφορετική είναι η πραγματικότητα από την "πραγματικότητά μας"!

Όσο πιο ψηλά είμαστε από τη θάλασσα τόσο μικραίνει η ένταση της βαρύτητας. Όσο είμαστε πιο ψηλά από τη θάλασσα, τόσο μικραίνει η κλίση της πλαγιάς του χωροχρόνου (παραπάνω σχήματα), τόσο πιο λίγο μας ρουφάει η γούβα που κάνει η Γη, τόσο πιο γρήγορα ρέει ο χρόνος από ότι ρέει στην επιφάνεια της θάλασσας.

Σε έναν άνθρωπο, το κεφάλι του γερνάει πιο γρήγορα από τα πόδια του!

Οι ορεισίβιοι  γερνούν πιο γρήγορα από τους παραθαλάσσιους. Και αυτοί που ζουν στον έκτο όροφο γερνούν πιο γρήγορα από αυτούν που ζουν στο ισόγειο! Οι δεύτεροι μένουν πιο νέοι. Για μια στιγμή; Ναι, μια στιγμή περισσότερο! Η ζωή είναι στιγμές. Αυτή μπορεί να είναι η καλύτερη!