Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 1 Μαΐου 2024


"Υπάρχουν τόσα θαύματα

 γύρω και μέσα μας, που περιμένουν

 να τ' αγαπήσουμε για να θαυματουργήσουν." 

 Λένα Παππά / Διάττοντες / εκδόσεις Ηρόδοτος

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ;

Στην καθημερινή μας ζωή, αν ρίξουμε ένα πετραδάκι πάνω σ' ένα τζάμι, δύο πράγματα μπορεί να συμβούν: (i) Δεν το πετάξαμε πολύ δυνατά, δεν του δώσαμε αρκετή ενέργεια, οπότε χτυπά ελαφρά στο εμπόδιο, στο τζάμι και αναπηδά προς τα πίσω. (ii) Tο ρίξαμε δίνοντάς του μεγάλη ενέργεια, οπότε περνάει το εμπόδιο, το τζάμι σπάει σε κομμάτια και το πετραδάκι βρίσκεται πίσω από το σπασμένο τζάμι.

Ας φανταστούμε τώρα ότι βρισκόμαστε στους πρόποδες ενός λόφου. Αν πετάξουμε μια μπάλα, αυτή θα σκαρφαλώσει μέχρι ενός ορισμένου ύψους, μέχρι να ξοδέψει όλη την ενέργεια που πήρε,  και θα γυρίσει πίσω, δεν μπορούμε να της δώσουμε τόση ενέργεια ώστε να περάσει το "φράγμα ενέργειας" που ορθώνεται μπροστά της, να φτάσει μέχρι την κορυφή του λόφου, να την περάσει και να βρεθεί στην άλλη πλευρά του λόφου. Λογικά πράγματα! Δεν υπάρχει καμία ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να συμβεί κάτι τέτοιο.

Στον μικρόκοσμο τώρα, στον υποατομικό κόσμο, μέσα στο άτομο.  Τις περισσότερες φορές, η συμπεριφορά των σωματιδίων που ζούν  μέσα του, στον πυρήνα του, θυμίζει, ως αναφορά την υπερπήδηση εμποδίων, τη λογική συμπεριφορά που παρατηρούμε στον μακρόκοσμο. 

Όμως... Ενίοτε, ο κόσμος του ατόμου, ο κβαντικός κόσμος, αρχίζει  τα τρελά του! Ένα σωματίδιο αρχίζει να δείχνει ακατανόητη, παράξενη συμπεριφορά. Βρίσκεται μπροστά σε ένα "φράγμα ενέργειας", θέλει να το ξεπεράσει, να ξεπεράσει το εμπόδιο, αλλά δεν έχει την απαιτούμενη ενέργεια. Το λογικό είναι να μείνει με τα απραγματοποίητα θέλω του. Και όμως υπάρχει ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να σπάσει το φράγμα, να περάσει τον φραγμό,  να βρεθεί στην άλλη πλευρά του αν και δεν έχει την απαιτούμενη ενέργεια. Ας φανταστούμε πάλι το πέταγμα της μπάλας. Είναι ως καθώς η μπάλα ακόμη ανεβαίνει το λόφο, λίγο πριν σταματήσει, μακριά από την κορυφή του, να ανοίγεται ένα οριζόντιο τούνελ, να το διασχίζει χωρίς να δαπανά ενέργεια, και να βρίσκεται στην άλλη πλευρά του λόφου!

Τι παράξενο παιχνίδι! Οι φυσικοί το ονομάζουν "κβαντικό φαινόμενο σήραγγας".

Χωρίς αυτό το ακατανόητο, με μέτρο την ανθρώπινη λογική, κβαντικό φαινόμενο, χωρίς αυτό, το για μας θαύμα, το έξω από τη λογική μας, δεν θα υπήρχε ζωή. Δεν θα ο ήλιος και τα άλλα αστέρια. Κρίσιμες βιολογικές διεργασίες διεκπεραιώνονται μέσω του φαινομένου σήραγγας. Υπάρχουμε γιατί ο κβαντικός κόσμος χαρακτηρίζεται από αυτήν την τρέλα με ανθρώπινα μέτρα! Και να ήταν μόνο αυτή...

Αυτό το ακατανόητο, το θαύμα, είναι συνεχώς μπροστά μας. Δεν εξασφαλίζει μόνο το ζην αλλά και το ευ ζην! Η απόλαυση της ακρόασης μουσικής από το στερεοφωνικό συγκρότημα, το κινητό τηλέφωνο, ο υπολογιστής δεν θα υπήρχαν χωρίς το φαινόμενο σήραγγας. 

Ζούμε χάρη των δανεικών!

Η ακατανόητη αυτή δυνατότητα ενός σωματιδίου να περνά ένα "τοίχο" χωρίς να έχει την απαιτούμενη ενέργεια οφείλεται σε μια ακόμη πιο ακατανόητη δυνατότητα που δίνουν οι "τράπεζες ενέργειες" του μικρόκοσμου (Αρχή Αβεβαιότητας του Heisenberg) : Στον μικρόκοσμο έχεις τη δυνατότητα να δανειστείς από τη φύση ένα πόσο ενέργειας (ΔΕ) αρκεί να το γυρίσεις πίσω σε ένα καλά καθορισμένο χρονικό διάστημα (Δt). Όσο πιο μεγάλο είναι το ποσό της ενέργειας (ΔΕ) που δανείζεσαι τόσο μικρότερο είναι είναι το χρονικό διάστημα (Δt) εντός του οποίου οι "κάτοικοι" του μικρόκοσμου είναι υποχρεωμένοι να το γυρίσουν πίσω.

Πως περνάει λοιπόν το σωματίδιο τον "τοίχο";  Δανείζεται το ποσό ενέργειας (ΔΕ) που του λείπει για να συμπληρώσει την ενέργεια που απαιτείται, που του λείπει, για να περάσει τον "τοίχο", τον φραγμό ενέργειας, περνάει γρήγορα μέσα από το τούνελ, έτσι ώστε μέσα στον προβλεπόμενο χρόνο (Δt) να επιστρέψει στη φύση το δάνειο ενέργειας (ΔΕ)!

Υπάρχουμε χάρη σε έναν απερινόητο,

 αόρατο, 

ακατάληπτο κβαντικό νόμο!

που υπάρχει σε έναν απερινόητο,

αόρατο,

ακατάληπτο κβαντικό κόσμο!

Ζούμε 

χάρη σε ένα, με ανθρώπινα μέτρα, θαύμα!

Και οι νόμοι αυτοί είναι παγκόσμιοι, απόλυτοι, δεν εξαρτώνται από ποιος τους μελετά, ποιος τους αποδέχεται ή όχι, είναι αιώνιοι, παντοδύναμοι, τίποτα στο Σύμπαν δεν ξεφεύγει από την επιρροή τους. Είναι πάνσοφοι, τα υλικά αντικείμενα μέσα στο Σύμπαν δεν χρειάζεται να τους "ενημερώνουν" για την εκάστοτε κατάστασή τους προκειμένου οι νόμοι να ασκήσουν σ' αυτά την επιρροή τους, οι νόμοι "γνωρίζουν εκ των προτέρων". Είναι νόμοι - θαύματα! 

Ναι υπάρχουν τόσα θαύματα, όχι μόνο γύρω μας αλλά και μέσα μας. Είναι θαύματα που όμως δεν θέλουν, δεν απαιτούν να τα πιστεύσουμε, να τα αγαπήσουμε για να θαυματουργήσουν, για να μας δημιουργήσουν, για να υπάρχουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου