Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 6 Μαΐου 2024



Αφιερωμένο στο Αρνάκι!

Συ μου χάραξες πορεία.


Δυο γλυκάδια σου κι ένα ξύγκι

 Ένα πικραμένο από το απόγευμα ως το  βράδυ

 Μου ταράξαν του στομαχιού  μου τη γαλήνη 


Παραδόθηκα σε σένα 

Δε λογάριασα κανέναν 

Κι είπα τώρα ότι θέλει ας γίνει 


Συ μου χάραξες προς τη χοληστερίνη πορεία 

Εσύ γλυκιά εσύ γλυκιά μου αμαρτία 


Πώς την έπαθα δεν ξέρω 

Ξέρω μόνο ότι υποφέρω

 Όλη νύχτα πάνω στο κρεβάτι 

Ζητάω για φαντάσου 

Την παράνομη νεφρεμιά  σου 

Και να μην μπορώ να κλείσω μάτι


 Όμως σκέπτομαι για λίγο 

Να καθίσω ή να φύγω 

Αφού ξέρω από σένα τι θα μείνει 


Να ποιο θα 'ναι το φινάλε 

Πόνοι δάκρυα και βάλε 

Μα θα μείνω κι ότι θέλει ας γίνει


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου