Πες το σε κάποιον. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά. Εάν νιώθεις ότι δεν μπορείς να το πεις, κάτσε και γράψ' το. Διάλεξε ένα πρόσωπο που ενστικτωδώς πιστεύεις ότι αξίζει να το εμπιστευτείς. Είναι καλύτερο να βγάλεις σε κοινή θέα το σαράκι που διστάζεις να φανερώσεις παρά να το αφήνεις κρυμμένο και να σου τρώει τα σωθικά. Ψάξε, εάν θες, θεραπευτές που ξέρουν να αντιμετωπίζουν μυστικά. Πρόσωπα συμπονετικά, που δεν θα σου χτυπήσουν ποτέ το σωστό και το λάθος, που γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ ενοχής και μεταμέλειας και όλα τα σχετικά με τη φύση του πένθους και την ανάσταση του πνεύματος. [...]
Η προσδοκία του ταξιδιού
Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...
Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...
Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου