Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021


Κρυώνατε 

και σας έντυσα τα ρούχα μου· 

πεινούσατε 

και σας τάισα τις σάρκες μου·

 διψούσατε 

και σας πότισα το αίμα μου.

 Κι όταν ντυθήκατε και χορτάσατε,

 ζητήσατε τραγούδι 

κι εγώ σας έδωσα τα κόκαλά μου 

και τα κάνατε φλογέρες· 

μα ήταν αδέξια τα χείλη σας

 και το τραγούδι βγήκε

 παγερό και πένθιμο 

κι αρχίσατε να κλαίτε και να βρίζετε…

 Κι όμως

 δεν κράτησα για μένα τίποτα

 έξω απ’ την ηδονή 

της προσφοράς.

 Μη μου την παίρνετε.

Αργύρης Χιόνης / Παρουσία Πρώτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου