Καλημέρα!

Αυτά που βρήκαν

 τον Γιώργο, Τον Τάσο, τον Μενέλαο και τον Γιάννη 

να μη σας βρουν!

*

"Μπορώ να δώσω ό,τι μου ζητήσουν. 

Αλλά κανείς δε μου ζήτησε αυτό που εγώ θα ήθελα να δώσω"

    Γιώργος Σεφέρης

*

"Eξάλλου άνθρωπος είμαι κι εγώ, 

χρειάζομαι λίγη μέριμνα:

 ένα όνειρο ή μια μητέρα ή έστω μια ξαφνική περιφρόνηση 

που σε κάνει να τα ξεχνάς όλα, 

σαν τη μυρωδιά των κυπαρισσιών τα βράδια 

που σε παρηγορεί για την ίδια τη ματαιότητα" 

Τάσος Λειβαδίτης

*

"Σε περιμένω.

Μη ρωτάς γιατί. 

Mη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος

 Που δεν έχει τι να περιμένει 

Και όμως περιμένει. 

Γιατί σαν πάψει να περιμένει

Είναι σα να παύει να βλέπει 

Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό 

Να παύει να ελπίζει 

Σα να παύει να ζει. 

Αβάσταχτο είναι…

 Πικρό είναι

 Να σιμώνεις αργά στ’ ακρογιάλι

Χωρίς να είσαι ναυαγός 

Ούτε σωτήρας

 Παρά ναυάγιο" 

 Μενέλαος Λουντέμης / Αναμονή

*

"Ευτυχώς πέρασε κι αυτή 

η μέρα που ζούμε. 

Το ζούμε σηκώνει πολλή κουβέντα, 

αλλά με το θέμα έχουν ασχοληθεί 

πολλοί και θεωρείται λήξαν.

 ( το "ν" στο τέλος μ' ενοχλεί. 

Αν κάνουμε μερικές αλλαγές 

στα γράμματα και στον τονισμό

έχουμε τη λέξη λύσσα που τόσο 

ταιριάζει στην περίπτωση.) 

 Το θέμα μου όμως είναι άλλο.

 Λοιπόν, ευτυχώς- επιμένω- 

δεν έπαθα τέτανο με τόσες

 σκουριασμένες λέξεις που παιδεύομαι. 

Και μου 'πε ο ψυχίατρος χτες βράδυ: 

- Βρε Γιάννη, φόρα και καμιά φορά γάντια. 

 Μα γίνονται αυτές οι δουλειές

 με γάντια;"

 Γιάννης Κοντός / Οι λέξεις και ο τέτανος