"Το φύλλο που έπεσε μπροστά μου... 

Το σήκωσα και το ξανάδωσα στο δέντρο

 Κι εκείνο δεν το πήρε."

Βύρων Λεοντάρης 

 Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή: Έως


"Αυτή η πτώσις

 Είναι δική μου

  Και μου ανήκει."

  Τάσος Δενέγρης 

 Μιλάει ο αγριόχοιρος / ύψιλον

 "Κανέναν δε φοβόταν 

Τίποτε δε φοβόταν

 Αλλά ένα πρωινό ένα όμορφο πρωινό

 Του φάνηκε πως είδε κάτι 

Όμως είπε

 -Δεν είναι τίποτε

Και είχε δίκιο

 Με τη δική του λογική χωρίς αμφιβολία

 Δεν ήταν τίποτε 

Όμως το ίδιο εκείνο πρωινό 

Του φάνηκε πως κάποιον άκουσε 

Και του άνοιξε την πόρτα 

Μα την ξανάκλεισε 

-Κανένας είπε 

Και είχε δίκιο 

Με τη δική του λογική χωρίς αμφιβολία

Δεν ήταν κανείς 

Και ξαφνικά φοβήθηκε 

Κατάλαβε πως ήταν μόνος

Ή μάλλον όχι μόνος εντελώς 

Και τότε είδε 

Το τίποτα μπροστά του αυτοπροσώπως." 

Jacques Prévert / Ένα όμορφο πρωινό

"Λόγια που μου είπαν σε άλλους καιρούς,

 τα ακούω τώρα."

Antonio Porchia / Φωνές

"Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά. Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα. Σε λίγο δε θα 'χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να κοιτάζουμε πως να βρούμε το ταΐνι μας, σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες, με μόνη τη διαφορά, το χειρότερο, πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα των ανθρώπων που ήμασταν." 

Γιώργος Σεφέρης /  Μέρες - Γ΄ / Εκδόσεις Ίκαρος

"Φοβήθηκε την εποχή

που ο φάκελλος 

πάνω και κάτω

θα ΄χει το ίδιο όνομα

κι άρχισε ν' αγαπάει."

Αντιγόνη Βουτσινά / Ο μόνος / Το λάθος ποίημα

- Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, ας πούμε, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια πηγαινοέρχομαι και θα ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε να ‘ναι, δεν θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της… Χρειάζεται τελετουργία. 

- Τι θα πει τελετουργία; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί, είπε η αλεπού.
          Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ / Ο Μικρός Πρίγκιπας

 "Μόνο όσοι μπορούν να αγαπούν,

αισθάνονται όταν έρθει η ώρα 

την επιταγή του αντίο."

Μάρω Βαμβουνάκη

Καλημέρα!

Με απολογισμό:

"Ο καιρός ήταν σήμερα

λίγο καλύτερος απ' τον χαμένον."

Κική Δημουλά / Δελτίον Άμμου

Από όσα μ' άφησες κρατώ ένα εισιτήριο τραμ,

 όταν ήρθες να με βρεις.

 Κιτρίνισε σαν φύλλο φθινοπώρου

 που κουράστηκε και έπεσε στη γη.

 Το 'χες αφήσει μ' ένα μισάδειο πακέτο τσιγάρα

 στο κομοδίνο, πλάι στη λάμπα που κάηκε. 

Απ΄τα φιλιά μας κάηκε το απόγευμα εκείνο 

που είπες, θα φύγω, είσαι ελεύθερη.

 Κανείς δεν ξέρει πότε θα επιστρέψω, είπες.

 Η ζωή είναι παράξενη, μη σε δεσμεύω αγάπη μου, 

είναι παράξενη η ιστορία του κόσμου, 

η ιστορία η δικιά μας η πιο παράξενη. 

Σε μίσησα που είπες, είσαι ελεύθερη. 

Σα να με έδιωχνες, σα να με απατούσες. 

Σα να με πρόδιδες χίλιες και μία φορές.

 Σκέφτηκα να σε σκοτώσω και να σκοτωθώ.

 Μα άμα έφευγες πισωγύρισες στην πόρτα. 

Με κοίταξες με πόνο μεγάλο,

 μετανιωμένος, φοβισμένος.

Δεν είσαι ελεύθερη, μη με πιστεύεις, είπες.

 Ω, Θεέ μου, είπα. Ω, καλέ μου Θεέ!.. 

Κι επειδή δεν είμαι ελεύθερη αντέχω, 

κοιτώ το κίτρινο εισιτήριο και περιμένω, 

περιμένω, περιμένω, περιμένω,

 και ζω.

 Βιέρα Ούλκμαν  / Γράμματα στον Γιάτσεκ 

"Αφήστε μας να είμαστε ευγνώμονες

 στους ανθρώπους που μας έκαναν ευτυχισμένους.

 Είναι οι γοητευτικοί κηπουροί

 που κάνουν τις ψυχές μας να ανθίζουν".

 Μαρσέλ Προυστ

"Όνειρο σημαίνει 

να μην υπάρχουν σύνορα 

κι οι βλοσυροί καχύποπτοι φρουροί τους"

Κική Δημουλά

". . . .

Στρώσαμε το τραπέζι του αναπάντεχου

 με δυο ποτήρια να κεράσουμε το ενδεχόμενο,

κι ανάβοντας το κερί της ευαισθησίας

 πλάι στην καρδιά μας,

 διαβάζουμε το λυρικό σαν όλα τηλεγράφημα 

γεμάτο ανακωχή, ίσως και ειρήνη, 

που μια στιγμή συνεπαρμένη 

και κατάφωτη το φέρνει 

συντεταγμένο από τη μοίρα μας 

που με κηδεμονία αγέρωχη μας δένει".

Κική Δημουλά / Προετοιμασία

"...πέστε μου

 πόσοι νοσταλγοί ζήτησαν να γυρίσουν 

κι όμως στο τέλος δεν το έπραξαν μην ξανανοσταλγήσουν..."

Νίκος Εγγονόπουλος / Στην κοιλάδα με τους ροδώνες

"Ονειρεύτηκα πως έγραψα κάποτε ποιήματα 

τίποτε όμως δεν θυμόμουν 

εκτός από ένα στίχο μονάχα:

 Ονειρεύτηκα πως έγραψα κάποτε ποιήματα."

Γιώργης Παυλόπουλος

"Κάθε φορὰ ποὺ ἁμάρταινα μισάνοιγε μιὰ πόρτα

 κ' οἱ ἄγγελοι, ποὺ δὲν μὲ εἶχαν βρεῖ στὴν ἀρετή μου ὡραία,

 τῶν ἄνθινων τους ἔγερναν ψυχῶν τὸν ἀμφορέα,

 κάθε φορὰ ποὺ ἁμάρταινα λὲς κι ἄνοιγε μιὰ πόρτα...

 Καὶ στάζανε τῶν οἰκτιρμῶν τὰ δάκρυα μὲς στὰ χόρτα.

 Μ' ἀπ' τὰ οὐράνια ἂν μ' ἔδιωχνε τῆς τύψης μου ἡ ρομφαῖα

 κάθε φορὰ ποὺ ἁμάρταινα μισάνοιγε μιὰ πόρτα,

 μὲ βλέπαν οἱ ἄνθρωποι ἄσχημη κ' οἱ ἄγγελοι μόνο ὡραία."

Μελλισάνθη (Ήβη Κούγια - Δασκαλάκη) / Εξιλέωση

Κρίνετε για να κριθείτε. 

...και αντιστρόφως...

Οι αντιξοότητες είναι σαν ένας δυνατός άνεμος. 

Μας τα παίρνει όλα 

εκτός από αυτά που δεν μπορεί να ξεριζωθούν.

Δείχνοντας μας πως είμαστε πραγματικά. 

Arthur Golden

"Μας γοητεύουν τα λόγια, 

αλλά εκεί που συναντιόμαστε 

είναι 

στη σιωπή πίσω απ’ αυτά." 

Ram Dass

"Δεν εξαρτώνται τα πάντα 

από την ερμηνεία που δίνουμε στη σιωπή 

που απλώνεται γύρω μας; "

 Lawrence Durrell

"Μην κάνετε στους άλλους αυτό που θα θέλατε να κάνουν σε σας. 

Τα γούστα τους μπορεί να διαφέρουν από τα δικά σας."

 Μπέρναρντ Σω 

"Μισώ εκείνον που κλέβει τη μοναξιά μου 

χωρίς να μου προσφέρει σε αντάλλαγμα τη συντροφιά του." 

Φρήντριχ Νίτσε

Κρυώνατε 

και σας έντυσα τα ρούχα μου· 

πεινούσατε 

και σας τάισα τις σάρκες μου·

 διψούσατε 

και σας πότισα το αίμα μου.

 Κι όταν ντυθήκατε και χορτάσατε,

 ζητήσατε τραγούδι 

κι εγώ σας έδωσα τα κόκαλά μου 

και τα κάνατε φλογέρες· 

μα ήταν αδέξια τα χείλη σας

 και το τραγούδι βγήκε

 παγερό και πένθιμο 

κι αρχίσατε να κλαίτε και να βρίζετε…

 Κι όμως

 δεν κράτησα για μένα τίποτα

 έξω απ’ την ηδονή 

της προσφοράς.

 Μη μου την παίρνετε.

Αργύρης Χιόνης / Παρουσία Πρώτη

"Όταν φτάσεις κάποτε ν' ανακαλύψεις

πόσες ακόμα αυταπάτες συντηρούσες

όταν αναγκαστείς ν' αναγνωρίσεις

κι εκείνα που δεν ήθελες να παραδεχτείς

όταν πέσει και το τελευταίο είδωλο

που πάνω σου στήριζες την πίστη σου

τότε μπορεί ν' αρχίσεις να μαθαίνεις

πόσο βαθιά πηγαίνουν, πόσο είναι σκοτεινές

οι ρίζες της καθεμιάς σου πράξης."

Τίτος Πατρίκιος / Να μαθαίνεις

"Μια άποψη, όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είναι βαθιά ριζωμένη σε αισθήματα, τόσο κερδίζει σε σταθερότητα, έχοντας μια υπερέχουσα βαρύτητα απέναντι στα επιχειρήματα που παρατίθενται εναντίον της." 

 John Stuart Mill /  The Subjection of Women

πήγα παντού. πιο πολύ στα μέρη που δεν πήγα. εκεί ήταν όλα πανέμορφα, οι μυρωδιές σαν αετοί συνεχώς από πάνω μου, τα κορίτσια σαν σινεμά συνέχεια μέσα μου. εκεί όλα τα εδώ σαν αλλού, όλα τα εκεί εδώ επιτέλους, εδώ πρόθυμα. κι εκεί ό,τι είχα και δεν είχα: δική μου εδώ για πάντα, στη ζωή τη δική μου μέσα, κάθε στιγμή έξω, σαν χοροί, σαν ζωναράδικος. οι Μπούλες μετά, η ζωή με το θάνατο μαζί όλο χάρη, στο στήθος κι εμένα πάνω κάθε φλουρί από την αρχή των Ελλήνων ώς πάντα. και μάσκες όχι πια του θεάτρου, μάσκες με τη ζωή εκεί πάνω ολόιδιες.

Σωτήρης Κακίσης /  Μια νύχτα τη μέρα /  Ερατώ

"Φύγε από 'κει μωρέ πουλί

              και γέρνει η βάρκα μας πολύ

Μόνο σου πέταξε και δες:

               ίσα που παίρνει δυό καρδιές."

Οδυσσέας Ελύτης / Τα ρω του έρωτα

*

"Εἶναι παιδιά πολλῶν ἀνθρώπων τα λόγια μας.

 Σπέρνουνται γεννιοῦνται σάν τά βρέφη 

ριζώνουν θρέφουνται μέ τό αἷμα.

 Ὅπως τά πεῦκα

 κρατοῦνε τή μορφή τοῦ ἀγέρα 

ἐνῶ ὁ ἀγέρας ἔφυγε, δέν εἶναι ἐκεῖ 

τό ἴδιο τά λόγια

 φυλάγουν τή μορφή τοῦ ἀνθρώπου

 κι ὁ ἄνθρωπος ἔφυγε, δέν εἶναι ἐκεῖ." 

 Γιῶργος Σεφέρης / Τρία κρυφά ποιήματα

*

Ρήμα δ’ εργμάτων χρονιώτερον βιοτεύει.

 (Τα λόγια ζουν περισσότερα χρόνια από τις πράξεις.) 

Πίνδαρος

"Σύννεφα σκότωσαν τον ήλιο

κι ύστερα κλάψαν τον χαμό του."

Αργύρης Χιόνης

ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς

Θέλω να σου κάνω ένα δώρο.

 Έτσι για να σου δείξω την ευγνωμοσύνη μου. 

 Αν είχα πολλά λεφτά και δύναμη, 

 ίσως και να σου 'φτιαχνα 

 έναν ανδριάντα στην κεντρική πλατεία 

 των χαμένων ερώτων μου. 

 Προς το παρόν, μπορώ να σου κάνω μόνον

 ένα ιδιόχειρο απαλλακτικό ενοχής 

 και να σου στείλω την αγάπη μου. 

 Σε φιλώ. 

...

 Ευσταθία / Τέρμα σήμερα ο μύθος \ Ιανός

<

"Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι,

είναι αυτό που κρύβει."

 André Malraux

"Τι παράξενο, αλήθεια! 

 Οι άνθρωποι κουβεντιάζουν 

μόνο για όσα τους είναι απόμακρα και ξένα. 

 Τ' άλλα, αυτά που τους καίνε,

 μην αφήνοντάς τους τις νύχτες να κοιμηθούν, 

τα ζει καθένας μονάχος, μέσα στη σιωπή. 

 Και πεθαίνοντας τα παίρνει μαζί του στον τάφο.

 Γι' αυτό κι οι νεκροί είναι αμίλητοι.

 Γιατί ζουν την πιο δική τους ζωή."

 Τάσος Λειβαδίτης / Οι γυναίκες με τ' αλογίσια μάτια

"Αυτό το ζ στη ζωή, όλο βουίζει.

 Δεν σέβεται τη νεκρική μας ησυχία." 

Τσιμάρας Τζανάτος

Vladimir:

 Ώστε είσαι εδώ επιτέλους.

 Estragon:

 Είμαι;

Samuel Beckett /  Waiting for Godot 

"Ακριβώς επειδή πιστεύεις ότι με κατάλαβες,

 έπαψες να με καταλαβαίνεις..."

Aντόνιο Πόρτσια

"Ζει η απουσία λοιπόν, 

 μαζί μας ή και μόνη της, 

 τη ζωή της, 

 χειρονομεί αδιόρατα, 

 σωπαίνει, φθείρεται, 

 γερνάει σαν ύπαρξη σωστή, 

με το βουβό χαμόγελο 

που ρυτιδώνει λίγο - λίγο 

το στόμα και τα μάτια, 

με το χρόνο 

 το δικό μας μετρημένη, 

χάνοντας χρώματα, 

 πληθαίνοντας τη σκιά της -

 ζει και γερνάει μαζί μας 

 και χάνεται μαζί μας, 

κι απομένει σε ό,τι αφήνουμε. 

Και πρέπει να προσέχουμε 

την κάθε κίνηση 

 και σκέψη μας και λέξη 

 γιατί, για ό,τι γίνεται κείνο που λείπει, 

φέρουμε τώρα, εμείς μονάχα, 

 ακέρια την ευθύνη."

 Γιάννης Ρίτσος

"...

Δεν έχεις το δικαίωμα, φώναζα, το κρίμα το δικό μου

να σηκώνεις

Κι εσύ ανένδοτα σιωπούσες

Γιατί δικαιοσύνη δεν υπάρχει στην αγάπη

- ποιος αδικεί ποιος αδικείται

τι μας βαραίνει πιο πολύ

το κρίμα ή η αθωότητα

Η αγάπη δε μας δίνεται, μας παίρνει

κι όσοι αγαπούν αλύπητα αγαπούν

ρημάζουν και ρημάζονται

Κι όλα τα πήρες πάνω σου

το φταίξιμο την ενοχή και την ποινή μου

Δικαιοσύνη δεν υπάρχει στην αγάπη

Εντάξει, εσύ αναστήθηκες

Εγώ όμως με σχεδία το σταυρό μου 

θαλασσοδέρνομαι σε μαύρους ουρανούς

..."

Βύρων Λεοντάρης / Έως