Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020




«Τηρώ, Χρέος, 

το κατά δύναμιν τις εντολές σου 

τα δύσκολα Πρέπει σου. 


 Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις 

αλλά όρκο δεν παίρνω 

μια και έχουν την άνεση 

να παραβαίνουν εν κρυπτώ. 


 Αλλά τις πράξεις μου

 πώς να τις δαμάσω; 

Βγαίνουν έξω κόσμο συναντούν 

γείτονες πειρασμούς

 να μην κοντοσταθούν; 


 Μα φταίνε κι οι εντολές σου

 ούτε πλήρεις ούτε ξεκάθαρες είναι. 


 Για παράδειγμα:

 Πρέπει να είναι πιστή η αγάπη; 


 Κι αν δεν είναι, εμείς τι πρέπει; 

με σταυρωμένα τα χέρια ν' αγαπάμε;»


Κική Δημουλά / Πρέπει


Αγαπημένε - Αγάπη μένε.

Αγαπημένη - Αγάπη μένει.

Επίθετα - Ρήματα



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου