Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020



"Γνώρισα πολλούς μοναχικούς ανθρώπους στη ζωή μου και ήσαν όλοι τους σημαδεμένοι. Άλλοι από υπερβολική ομορφιά, άλλοι από μεγάλη ασχήμια, άλλοι από αστραφτερή εξυπνάδα, άλλοι από βαθιά σοφία, άλλοι από θεία τρέλα κι άλλοι από δαιμονική. Οι υπόλοιποι άνθρωποι, αυτοί που πάντα βάζουνε νερό στο κρασί τους, κουσούρια στην ομορφιά τους, κομμάτια ομορφιάς στην ασχήμια τους, βλακεία στην εξυπνάδα τους, μωρία στη σοφία τους, λογική στην τρέλα τους, αδύνατον να πλησιάσουν τους μοναχικούς ανθρώπους ή, ακόμη κι αν τους πλησιάσουν, αδύνατον να μείνουν για πολύ κοντά τους. Η τελειότητα, σε οποιαδήποτε μορφή της, τούς συνθλίβει και βιάζονται να επιστρέψουν στον ήρεμο κόσμο της ατέλειας, που δεν τους συναρπάζει, αλλ' ούτε τους τρομάζει." 
Αργύρης Χιόνης / Περί Αγγέλων και Δαιμόνων 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου