Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020



"Σοῦ εἶπα: 

- Λύγισα.

 Καὶ εἶπες: 

- Μὴ θλίβεσαι. 

Ἀπογοητεύσου ἥσυχα. 

Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς 

σταματημένο τὸ ρολόι. 

Λογικὰ ἀπελπίσου 

πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,

ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.

Κι ἂν αἴφνης τύχει

 νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης, 

μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς. 

Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.

 Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες. 

Κατέβα σοβαρή, 

νηφάλια αὐτοεκθρονίσου 

ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα...

 Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.

 Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.

 Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς, 

γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια, 

τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων, 

τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,

 τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα, 

ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς 

γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν, 

τὸ εἶπες."

Κική Δημουλά / Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα


"Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα εκείνου του ανθρώπου κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε μέσα στη φυγή."

Γιώργος Σεφέρης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου