Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020




 "Φύσαγε ὁ ἀγέρας

 ἀνέβαζε τη στάχτη τους

 την πήγαινε στον ουρανό

 φοβόταν ἐκείνη φοβόταν

 οὐά φοβιτσιάρα τῆς φώναζε.


 Πάψε τρελέ του ἔλεγε

δεν εἴμαστε πια στη  γῆ 

δεν ἔχουμε πια δέρμα 

δεν ἔχουμε μαλλιά 

δεν ἔχουμε μήτε μάτια. 


 Γίναμε στάχτη τῆς ἔλεγε

 ὅμως με βλέπεις και σε βλέπω 

και μένει ἀκόμα ἡ ἀγάπη 

που δεν μπορεῖ να γίνει στάχτη

 και μένει ἀκόμα ἡ ἀγάπη. 


 Εἶμαι ἡ στάχτη σου τοῦ ἔλεγε

 και εἶσαι ἡ στάχτη μου 

μα ποῦ ἀνεβαίνουμε ποῦ πᾶμε 

κι ὅλο φυσάει κι ὅλο σε χάνω 

οὐὰ φοβιτσιάρα τῆς φώναζε. 

Πάψε τρελέ του ἔλεγε."


Γιώργης Παυλόπουλος / Η Στάχτη



Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)